Onderwerp (taalkunde)

Het onderwerp (ook subject^[1] genoemd) is in de redekundige ontleding het zinsdeel dat in aantonende en vragende zinnen bepaalt hoe de persoonsvorm (het 'finiete werkwoord' of verbum finitum) eruitziet. Het onderwerp vervult daarmee in feite een leidende rol in het grotere verband van de zin. Het wordt beschouwd als een noodzakelijk onderdeel van elke volledige zin, ook al is het niet altijd expliciet.

1. ↑ Subject (van het Latijnse subicere, subiectum, als vertaling van het Griekse hupokeimenon of hypokeimenon) betekent letterlijk: 'het ondergeworpene', 'het onderliggende'. Door Aristoteles kwam het begrip in gebruik in de zin van substantie, dat is: de wezenskern van het ding, datgene wat blijft bestaan onder wisselende omstandigheden.