Orakelbottenschrift | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Type | Logografisch | |||
Talen | Oudchinees | |||
Periode | Chinese bronstijd | |||
Verwantschap | ||||
Afgeleide schriften | Chinees schrift | |||
|
Het orakelbottenschrift (Chinees: 甲骨文; jiǎgǔwén) is een systeem van karakters uit het late tweede millennium voor Christus dat bekendstaat als de oorsprong van de Chinese schrifttraditie. De karakters van het orakelbottenschrift werden ingekerfd op orakelbeenderen (dierlijke botten of plastrons van schildpadden) die voornamelijk zijn teruggevonden in de provincie Henan, het tegenwoordige Anyang. Op de orakelbeenderen staan teksten over waarzeggerij, riten en ceremoniën. Ook de levens van de laatste negen koningen van de Shang-dynastie zijn met het schrift vastgelegd, beginnende bij Wu Ding, wiens kroning is gedateerd op 1250 v.Chr.[1]
De orakelbeenderen werden voor het eerst opgegraven en gecatalogiseerd in 1899 in Anyang, nabij Yinxu (殷墟), de oude hoofdstad van de Shang-dynastie. In deze en de daaropvolgende opgravingen bij Anyang zijn meer dan 100.000 orakelbeenderen gevonden, beschreven met meer dan 1,6 miljoen karakters.