Parijse polyglotbijbel

De Parijse polyglotbijbel was de derde van de in totaal vier grote polyglotbijbels die in de zestiende en zeventiende eeuw in Europa werden gedrukt. De eerste twee waren de Complutensische polyglotbijbel (1514 -1517) en de Antwerpse polyglotbijbel (1568-1572). De vierde was de Londense polyglotbijbel (1654-1657).

Deze bijbel werd in negen delen uitgebracht met in totaal tien banden. De eerste vier delen waren in 1629 gereed. Het laatste deel in 1645. Het is dan ook de meest omvangrijke van de vier polyglotbijbels. Deze bijbel is in typografisch opzicht de fraaiste van de vier. Ook de kwaliteit van de kaarten en afbeeldingen is superieur aan die van de andere polyglotbijbels. Het is echter in wetenschappelijk opzicht de minste van de vier. Deze bijbel had ook niets van een kritisch apparaat. Iedere vorm van een notatiesysteem van aan- en kanttekeningen, verduidelijkingen, nadere toelichting, etc. ontbrak.