Parvovirus B19 | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
Soort | |||||||||||
Parvovirus B19 | |||||||||||
Parvovirus B19 op Wikispecies | |||||||||||
|
Het Parvovirus B19 (Human parvovirus B19) was het eerste menselijke parvovirus dat ontdekt werd, en tot 2005 ook het enige menselijke parvovirus dat ontdekt was. Het virus werd bij toeval ontdekt in 1975 door de Australische viroloog Yvonne Cossart. De naam is afgeleid van het Latijnse woord parvum, wat "klein" betekent, door het feit dat het een van de kleinste DNA-virussen is.
Parvovirus B19 is het bekendst van het veroorzaken van de vijfde ziekte, een vrij onschuldige kinderziekte. Op hogere leeftijd veroorzaakt infectie met Parvo B19-virus acute gewrichtsklachten. Het virus kan eveneens artritis veroorzaken, waarbij de kans dat een vrouw deze ziekte oploopt door B19 circa twee keer zo groot is. Voor zwangere vrouwen is het virus gevaarlijk; de kans dat de foetus sterft wanneer de moeder geïnfecteerd wordt in de eerste twintig weken bedraagt 10%.
Primaire plaats voor replicatie van dit virus is de kern van een onvolgroeide rode bloedcel, deze geïnfecteerde cellen stoppen met prolifereren waardoor normale rode bloedcellen verminderd ontwikkelen. De effecten hiervan zijn onbeduidend tenzij de patiënt hemolytisch gecompromitteerd is. In deze gevallen manifesteert de infectie zich met acute ernstige anemie door snelle verlaging van het aantal rode bloedcellen en Hb. Andere complicaties van het virus zijn hepatitis, myocarditis en pneumonie.