Pauline Addie | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Nationaliteit | ![]() | |||
Geboorteplaats | Dayton, OH, VS | |||
Geboortedatum | 6 augustus 1919 | |||
Lengte | 1,65 m[1] | |||
Profdebuut | 1947 | |||
Met pensioen | 1960 | |||
Overlijdensdatum | 31 mei 2011, Potomac, MD, VS | |||
Slaghand | rechts[2] | |||
Hall of Fame | 1965 (en) profiel | |||
Enkelspel | ||||
Winst-verliesbalans | 0–0 | |||
Titels | 9 | |||
Hoogste positie | 1e (1947) | |||
Grandslamresultaten
| ||||
![]() |
finale (1946) | |||
![]() |
winst (1946) | |||
![]() |
winst (1942–1944, 1946) | |||
Dubbelspel | ||||
Winst-verliesbalans | 0–0 | |||
Titels | 1 | |||
Grandslamresultaten
| ||||
![]() |
finale (1946) | |||
![]() |
finale (1946) | |||
![]() |
finale (1941, 1942, 1944, 1945) | |||
Gemengd dubbelspel | ||||
Titels | 1 | |||
Grandslamresultaten
| ||||
![]() |
winst (1946) | |||
![]() |
finale (1941, 1943) | |||
|
Pauline Betz (Dayton, 6 augustus 1919[3] – Potomac, 31 mei 2011)[1][3] is een tennisspeelster uit de Verenigde Staten van Amerika.
In haar tijd speelden vrouwen enkel in amateurstatus, en in 1947 werd haar licentie, en die van Sarah Palfrey-Cooke, ingetrokken door de Amerikaanse tennisbond, omdat zij actief probeerden professional te worden.[1][3] Op dat moment was zij 39 achtereenvolgende partijen ongeslagen, en de nummer één van de wereld.[1]
Betz was zesmaal op rij nationaal Amerikaans kampioen (1941–1946), viervoudig winnares van het US Open (1942, 1943, 1944 en 1946) en eenmaal winnares op Wimbledon (1946). Ook behaalde zij in 1943 een zogenaamde golden set, een set waarin geen enkel punt wordt verloren (zesmaal 50-0).
In het vrouwendubbelspel stond zij zesmaal in een grandslamfinale. In het gemengd dubbelspel won zij Roland Garros 1946, samen met landgenoot Budge Patty.
Sinds 1965 is Betz opgenomen in de internationale Tennis Hall of Fame[2].