Peloponnesische Oorlog | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Verloop van de Peloponnesische Oorlog
| ||||
Datum | 431 – 25 april 404 v.Chr. | |||
Locatie | Oude Griekenland, Klein-Azië, Sicilië | |||
Resultaat | overwinning Peloponnesische Bond | |||
Casus belli | Kerkyra-kwestie Potidaea-kwestie Megarisch besluit | |||
Territoriale veranderingen |
Ontbinding van Delisch-Attische Zeebond | |||
Strijdende partijen | ||||
| ||||
Leiders en commandanten | ||||
|
Peloponnesische Oorlog | ||
---|---|---|
Sybota · Potidaea · Spartolos · Rhium · Naupactus · Mytilene · Plataea · Tanagra · Aetolië · Olpae · Idomene · Pylos · Sphacteria · Megara · Delium · Amphipolis · Mantinea · Hysiae · Orneae · Melos · Siciliaanse Expeditie · Syme · Eretria · Cynossema · Abydos · Cyzicus · Notium · Arginusae · Aegospotami |
De Peloponnesische Oorlog (431-404 v.Chr.), soms ook wel de Tweede Peloponnesische Oorlog genoemd[1][2][3] (om het onderscheid te maken met de eerste), was een strijd tussen de Delische bond, geleid door de stadstaat Athene en de Peloponnesische bond, geleid door Sparta. De oorlog, die meestal in drie verschillende fasen wordt onderverdeeld, was volgens Thucydides, de belangrijkste bron over deze oorlog, de meest verwoestende oorlog tot dan toe.[4]
In de eerste fase van de oorlog viel de aristocratische, oligarchische landmacht Sparta herhaaldelijk Attica binnen, terwijl de democratische zeemogendheid Athene de Peloponnesische kusten aanviel. Dit onderdeel van de oorlog werd in 421 v.Chr. onbeslist afgesloten met de Vrede van Nicias. In 415 v.Chr. lanceert Athene de Siciliaanse expeditie, die uiteindelijk desastreus afloopt voor Athene. Dit leidt tot de laatste fase van de oorlog, waarin Sparta formeel de vijandelijkheden hervat, en met financiële steun van de Achaemeniden de Atheense vloot uiteindelijk verslaat in de Slag bij Aegospotami.