Pencak silat | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene gegevens | ||||
Organisatie | België: BPSF Nederland: NPSF Mondiaal: IPSF (PERSILAT) Europees: EPSF | |||
Categorie | Vechtkunst | |||
Locatie | Indonesië | |||
|
Pencak silat is de verzamelnaam voor Indonesische vechtkunsten. Per streek zijn traditioneel verschillende stijlen ontwikkeld, die vaak lokale dieren imiteren. Het pencak silat is in Indonesië sterk vermengd met mentaal spirituele elementen, waarbij fysieke en geestelijke ontwikkeling hand in hand gaan. In Europa is de fysieke kant het bekendst.
Hoewel reeds de Nederlandse kolonialen in het toenmalig Nederlands-Indië ermee kennismaakten, geldt als moment van eerste kennismaking van het Westen en het begin van de internationale doorbraak het artikel dat in juni 1965 verscheen in het Amerikaanse blad Black belt.[1]
Binnen Europa zijn er slechts enkele scholen die zich richten op de traditionele en meer authentieke vorm van pencak silat. Hier trachten de leraren de stijl onaangetast te houden van invloeden uit andere vecht- en verdedigingskunsten om de stijl zo authentiek mogelijk te houden. Deze scholen staan vaak in direct contact met een moederschool in Indonesië.
De meer moderne stijlen van pencak silat richten zich voornamelijk op het fysieke element zoals: zelfverdedigingstechnieken, kunstvorm in de vorm van demonstraties en het sportelement door middel van wedstrijden. Invloeden uit andere vechtkunsten zijn daar niet uitgesloten.
In december 2019 is Pencak Silat door de UNESCO uitgeroepen tot Immaterieel Cultureel Erfgoed voor Indonesië en Silat voor Maleisië. Binnen de grote Nederlands-Indische en Molukse gemeenschap wordt Pencak Silat en Silat echter niet alleen gezien als Immaterieel erfgoed van Indonesië en Maleisië maar ook van haar eigen gemeenschap en dus van Nederland.