![]() | ||||
---|---|---|---|---|
13 december 1923 – 29 maart 2020 | ||||
![]() | ||||
Philip Anderson
| ||||
Geboorteplaats | Indianapolis | |||
Nationaliteit | Amerikaans | |||
Overlijdensplaats | Princeton | |||
Nobelprijs | Natuurkunde | |||
Jaar | 1977 | |||
Reden | "Voor hun fundamentele theoretische onderzoek naar de elektronische structuur van magnetische en wanordelijke systemen." | |||
Samen met | Nevill Mott John van Vleck | |||
Voorganger(s) | Burton Richter Samuel Ting | |||
Opvolger(s) | Pjotr Kapitsa Arno Allan Penzias Robert Woodrow Wilson | |||
|
Philip Warren Anderson (Indianapolis, 13 december 1923 – Princeton (New Jersey), 29 maart 2020) was een Amerikaans natuurkundige die in 1977 samen met Nevill Mott en John van Vleck de Nobelprijs voor Natuurkunde ontving voor "hun fundamentele theoretische onderzoek naar de elektronische structuur van magnetische en ongeordende systemen". Anderson heeft onder meer bijgedragen aan de theorie van lokalisatie, antiferromagnetisme en supergeleiding bij hoge temperaturen.