Een politiecel is een afgesloten ruimte in een politiebureau waarin arrestanten kunnen worden vastgezet. De ruimte is zeer sober en bestand tegen vandalisme. Er is doorgaans een verhoging waarop een matras kan worden gelegd, vaak een betonnen tafeltje, een toilet en een wastafel van onbreekbaar materiaal, bijvoorbeeld roestvast staal. Er is een intercom aanwezig. Soms is er ook een observatiecamera aanwezig om de arrestant in de gaten te kunnen houden. Dit is vooral gewenst bij een zieke of mogelijk suïcidale arrestant. Het is doorgaans niet mogelijk vanuit een politiecel naar buiten te kijken. Wel is er een Europese richtlijn dat cellen daglicht moeten toelaten. Meestal gebeurt dat via een ruit van matglas.
Veel kleinere politiebureaus zijn 's nachts gesloten en arrestanten kunnen daar dan niet overnachten. Cellen in dergelijke bureaus hebben dan ook geen slaapgelegenheid. Ze worden ook wel ophoudruimte of ophoudcel genoemd. Arrestanten die moeten overnachten worden dan overgeplaatst naar een groter politiebureau.
Een iets ander type politiecel is de dronkenmanscel. Deze is bestemd voor mensen die onder invloed zijn van alcohol of andere geestbeïnvloedende middelen, en dienen vooral om iemand de roes te laten uitslapen. Dronkenmanscellen zijn vaak geheel leeg, dus ook zonder bed, toilet of wasbak, om te voorkomen dat een ingeslotene zich hieraan kan bezeren. Wel is er een intercom en camerabewaking. Soms heeft een dronkenmanscel vloerverwarming om te voorkomen dat iemand die bewusteloos op de grond ligt, onderkoeld raakt.
In een politiecel heerst een streng regime. Er is zeer beperkt mogelijkheid om de cel te verlaten en naar een zogenaamde 'luchtruimte' te gaan, waar bijvoorbeeld de mogelijkheid is om te roken. Op vaste tijdstippen worden eenvoudige maaltijden geserveerd. Contact met andere arrestanten wordt zo veel mogelijk verhinderd. In de cel is het vaak mogelijk naar de radio te luisteren of iets te lezen.