Polystyreen | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
![]() | ||||
![]() | ||||
![]() | ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | (C8H8)n | |||
IUPAC-naam | poly(1-phenylethene-1,2-diyl) | |||
Wikidata | Q146243 | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Dichtheid | 0,96-1,05 g/cm³ | |||
Smeltpunt | ~ 240 °C (464 °F; 513 K) voor isostatische polystyreen °C | |||
Kookpunt | 430 °C (806 °F; 703 K) en depolymeriseert °C | |||
Onoplosbaar in | Water | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Polystyreen (afgekort PS) is een thermoplastisch polymeer van het monomeer styreen. Het is een kunststof van petrochemische oorsprong. Het is waterafstotend en het kan in beperkte hoeveelheid een bepaalde last dragen. In geëxtrudeerde (XPS) of geëxpandeerde (EPS) vorm wordt het gebruikt als isolatiemateriaal.
Deze kunststof wordt veel gebruikt voor goedkope geperste voorwerpen zoals wegwerpbekertjes en frietbakjes. Eventueel kan deze kunststof stijver gemaakt worden door toevoeging van 1,3-butadieen en acrylonitril tot acrylonitril-butadieen-styreen (ABS).
Kristallisatie van de moleculen is door de onregelmatige vorm van de moleculen onmogelijk; deze kunststof komt steeds amorf voor.
De glasovergangstemperatuur Tg van polystyreen is 95 °C. Boven die temperatuur wordt het materiaal slap en vervormbaar. Dat is te merken wanneer er zeer warme dranken (warmer dan 95 °C) in een polystyreen wegwerpbekertje geschonken worden: het bekertje lijkt dan te smelten.
Polystyreen is niet bestand tegen koolwaterstoffen, zoals de meeste lijmen en petroleumproducten. Het lost daardoor op in benzeen of n-pentaan. Er is een uitgebreid overzicht van de bestendigheid van PS/EPS ten opzichte van een groot aantal relevante stoffen beschikbaar.[1]