Positief parlementarisme is een regeringssysteem waarin een regering pas kan aantreden na expliciete goedkeuring van een parlementaire meerderheid. Dit vereist een vertrouwensvotum voordat de regering formeel wordt geïnstalleerd.[1] Dit systeem bevordert doorgaans de vorming van stabiele meerderheidskabinetten, omdat coalitiepartijen vooraf overeenstemming moeten bereiken over een gemeenschappelijke beleidsagenda. Tegelijkertijd kan het de invloed van de oppositie beperken, omdat het regeringsbeleid voornamelijk binnen de coalitie wordt uitonderhandeld en niet afhankelijk is van wisselende parlementaire meerderheden die er bestaan per beleidsonderwerp.
Positief parlementarisme verschilt van negatief parlementarisme, waarbij een kabinet kan regeren zolang er geen expliciet wantrouwen wordt uitgesproken. In negatief parlementarisme komen flexibele minderheidskabinetten vaker voor, die per onderwerp wisselende meerderheden zoeken. Daarnaast bevordert positief parlementarisme centrumpolitiek, wat contrasteert met systemen waarin blokpolitiek domineert en regeringsvorming over ideologische scheidslijnen heen zeldzamer is.[2]
- ↑ The Adoption of Positive and Negative Parliamentarism: Systemic or Idiosyncratic Differences?. ecpr.eu. Geraadpleegd op 15 februari 2025.
- ↑ Langford, Malcolm, Berge, Beate Kathrine (20 december 2019). Norway’s Constitution in a Comparative Perspective. Oslo Law Review 6 (3): 198–228. DOI:10.18261/ISSN.2387-3299-2019-03-02.