Putrescine

Putrescine
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van putrescine
Algemeen
Molecuul­formule	C4H12N2
IUPAC-naam	1,4-butaandiamine
Andere namen	1,4-diaminobutaan, tetramethyleendiamine
Molmassa	88,15148 g/mol
SMILES	C(CCN)CN
InChI	1S/C4H12N2/c5-3-1-2-4-6/h1-6H2
CAS-nummer	110-60-1
EG-nummer	203-782-3
PubChem	1045
Wikidata	Q410190
Vergelijkbaar met	1,3-butaandiamine, cadaverine
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
Gevaar[1]
H-zinnen	H228 - H302 - H312 - H314 - H331[1]
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P210 - P261 - P280 - P305+P351+P338 - P310[1]
LD50 (ratten)	(oraal) 463[1] mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand	vast
Kleur	wit
Smeltpunt	25-28 °C
Kookpunt	158-160 °C
Vlampunt	51 °C
Oplosbaarheid in water	(bij 23°C) 883 g/L
Goed oplosbaar in	water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Putrescine (IUPAC-naam: butaan-1,4-diamine) is een organische verbinding met als brutoformule C₄H₁₂N₂. De stof komt voor als een wit kristallijn poeder met een indringende geur, die goed oplosbaar is in water. Putrescine ontstaat bij het rotten van dierlijk weefsel. De stof is structureel verwant aan cadaverine (1,5-pentaandiamine). In zeer kleine hoeveelheden komt ze voor in urine en speeksel.

Putrescine komt vrij bij het metabolisme (stofwisseling) van natuurlijke aminozuren arginine en ornithine, en is in het speeksel in de hoogste concentratie aanwezig direct na het wakker worden.^[2]

Putrescine werd, tegelijk met cadaverine, ontdekt in 1885 door de Berlijner Ludwig Brieger.

1. ↑ ^{a b c d} Gegevens van Sigma-Aldrich
2. ↑ Veerman, E.C.I. en Vissink, A., Speeksel, speekselklieren en mondgezondheid, blz. 384, tweede editie (2008)