Radiodonta Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Cambrium tot Vroeg-Devoon | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||
Van links naar rechts, van boven naar beneden: Amplectobelua symbrachiata, Anomalocaris canadensis, Aegirocassis benmoulai, Peytoia nathorsti, Lyrarapax unguispinus, Cambroraster falcatus en Hurdia victoria | |||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
Orde | |||||||||||
Radiodonta Collins, 1996 | |||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||
Radiodonta op ![]() | |||||||||||
|
De Radiodonta[1] zijn een orde van uitgestorven geleedpotigen uit de stamgroep die tijdens het Cambrium wereldwijd succesvol was. Radiodonten onderscheiden zich door hun kenmerkende frontale aanhangsels, die morfologisch divers zijn en voor verschillende functies worden gebruikt. Radiodonten omvatten de vroegst bekende grote roofdieren, maar ze omvatten ook sedimentzevers en filtervoeders. Enkele van de meest bekende soorten radiodonten zijn de taxa Anomalocaris canadensis, Hurdia victoria, Peytoia nathorsti, Titanokorys gainessii, Cambroraster falcatus en Amplectobelua symbrachiata uit het Cambrium, Aegirocassis benmoulai uit het Ordovicium en Schinderhannes bartelsi uit het Devoon.