Richard Hare | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Richard Mervyn Hare | |||
Geboren | 21 maart 1919 Backwell, Somerset | |||
Overleden | 29 januari 2002 Ewelme, Oxfordshire | |||
Nationaliteit(en) | Engeland | |||
Beroep(en) | filosoof | |||
|
Richard Mervyn Hare (Backwell, Somerset, 21 maart 1919 – Ewelme, Oxfordshire, 29 januari 2002) was een Brits moraalfilosoof die lange tijd werkzaam was aan de Universiteit van Oxford (van 1966 tot 1983) en de Universiteit van Florida (van 1983 tot 1994). Zijn invloed is vooral te danken aan zijn meta-ethische theorieën.[1]
Hare is vooral bekend voor het ontwikkelen van zijn theorie van het prescriptivisme. Hij was ervan overtuigd dat men de formele structuren van het moreel taalgebruik kan gebruiken om aan te tonen dat het juiste morele handelen bij de meeste mensen zou overeenkomen met een vorm van preferentie-utilitarisme. Zijn denken was voornamelijk beïnvloed door het emotivisme van Alfred Ayer, de ordinary language philosophy van John Austin, het werk van Ludwig Wittgenstein, het utilitarisme en de ethiek van Immanuel Kant.
Hare heeft ook vele studenten gehad die later zelf invloedrijke filosofen zouden worden waaronder Brian McGuinness, Derek Parfit, Peter Singer, Hans Sluga, Peter Snow en Bernard Williams.