Back Saiga Afrikaans Saiga tatarica AN سيغة Arabic سايغا ARZ Сайга AV Sustol (Saiga tatarica) AVK Sayqak Azerbaijani Сайғаҡ Bashkir Сайгак Byelorussian Сайга BE-X-OLD
| Saiga IUCN-status: Gevoelig[1] (2023) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Saiga tatarica (Linnaeus, 1766) | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Kudde in Biosfeerreservaat Tsjornye Zemli (Kalmukkië) | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Voormalig verspreidingsgebied (wit) en huidig verspreidingsgebied van de twee ondersoorten Saiga tatarica tatarica (groen) en Saiga tatarica mongolica (rood) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Saiga op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De saiga, saïga of saiga-antilope (Saiga tatarica) is een bedreigd evenhoevig zoogdier dat voorkomt op de steppen van Centraal-Azië en het zuiden van Rusland. De saiga valt op door zijn sterk opgezwollen snuit, die doet denken aan een slurfje. Saiga's kwamen tot in de 18e eeuw voor in Oekraïne en stierven in China in de jaren 60 van de twintigste eeuw uit. Er worden doorgaans twee ondersoorten onderscheiden, de Russische saiga (Saiga tatarica tatarica) en de Mongoolse saiga (Saiga tatarica mongolica).[1]