Samaritanen

De Samaritanen zijn een etnoreligieuze gemeenschap. Een deel van hen woont (nog) in het oorspronkelijke gebied op de Westelijke Jordaanoever van Palestina in Kiryat Luza bij Nablus. Na de stichting van de staat Israël 1948 scheidde een groep zich af en ging wonen in Holon bij Tel Aviv in Israël. Samaritanen leefden al rond 800 v.Chr. in het Israël van toen, dat nu deels Palestina wordt genoemd, in de landstreek Samaria, waaraan ze hun naam ontlenen. Zij noemen zichzelf Shomeriem (behoeders van de Thora). Op de Westelijke Jordaanoever hebben ze zowel een Israëlische als Palestijnse identiteit. In de loop der eeuwen is het een kleine groep geworden. Van de totaal 796 Samaritanen (telling 1-1-2017) wonen er nog 381 op de Westelijke Jordaanoever bij de berg Gerizim (waarop ze in de 5e eeuw v.Chr. een eigen tempel hadden gebouwd) en 415 in Holon in Israël. De Samaritanen op de Westelijke Jordaanoever spreken Palestijns-Arabisch, die in Israël spreken modern Hebreeuws. Voor de liturgie gebruiken zij eigen varianten van het Aramees en het klassiek Hebreeuws.

In de 4e eeuw v.Chr. waren er naar schatting enkele honderdduizenden Samaritanen, maar na eeuwen van onderdrukking, bloedbaden, bekering tot het jodendom en het christendom in het Romeinse Rijk en de opkomst van de islam waren in 1917 nog maar 146 Samaritanen aanwezig.^[bron?]