Het secretaresseprobleem is een beroemd vraagstuk uit de theorie van optimaal stoppen. Het is uitvoerig geanalyseerd in de kansrekening, de statistiek en de beslissingstheorie.
Het secretaresseprobleem is hoe te beslissen als sollicitanten voor de vacature van secretaresse worden opgeroepen voor een gesprek. Na elk sollicitatiegesprek wordt direct beslist of de sollicitant voor de vacature zal worden aangenomen, waarna de resterende sollicitanten niet meer in aanmerking worden genomen.
Het secretaresseprobleem is van toepassing op situaties waarin een keuze gemaakt moet worden uit een ongesorteerde reeks en men niet mag terugkomen op een eerdere afwijzing. De vraag is dan wanneer men het beste kan stoppen en hoe groot de kans is dat men zo de beste kandidaat kiest.
Het secretaresseprobleem staat ook bekend als het huwelijksprobleem[1], de bruidsschat van de sultan, en de grootste taart.[2][3] Het is verwant aan het probleem van Cayley (1875) en Googols spel (Game of Googol voor twee spelers).
Martin Gardner besprak het secretaresseprobleem in februari 1960 in zijn rubriek Mathematical Recreations in het tijdschrift Scientific American.[4]