Snelle klei

De gevolgen van een aardverschuiving met snelle klei in april 1870, in Hokstad, een dorp op het eiland Ytterøy in de Trondheimfjord. Er vielen 7 doden.

Snelle klei, ook Leda-klei of Champlain-klei genoemd, is een in de ijstijd gevormde soort zeeklei die onder andere voorkomt in Canada, Noorwegen, Rusland, Zweden, Finland, Alaska en Japan.[1]

De aanduiding Leda-klei is in 1863 gemunt door Willam Dawson, destijds medewerker van de Geological Survey of Canada. Hij noemde de klei naar het meest voorkomende fossiel dat hij erin aantrof, Leda glacialis.[2] De term Champlain-klei verwijst naar de Champlainzee, een binnenzee in Canada die met de zee was verbonden tijdens de laatste ijstijd, waarvan het huidige veel kleinere Champlainmeer een restant is.

Snelle klei kan erg instabiel worden. Wanneer snelle klei aan voldoende druk wordt blootgesteld, kan de klei liquefactie vertonen. De klei verandert dan in een waterige vloeistof. Dit gedrag van de klei veroorzaakt aardverschuivingen door de plotselinge bodemvervloeiing. Externe invloeden, zoals trillingen veroorzaakt door een aardbeving of enorme regenval kunnen dit verschijnsel in gang zetten.

  1. (en) Marten Geertsema (2013). Encyclopedia of Natural Hazards. Springer Netherlands, Dordrecht, 803–804. ISBN 978-1-4020-4399-4.
  2. (en) W.J. Eden en C.B. Crawford, Geotechnical Properties of Leda Clay in the Ottawa Area. NATIONAL RESEARCH COUNCIL CANADA (1957).

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne