Sonnet 17

Sonnet 17 is de laatste in de serie van zeventien procreation sonnets die het eerste deel vormen van de Sonnetten van Shakespeare uit 1609. In de procreation sonnets, een onvertaalde term die is te lezen als sonnetten voor de voortplanting, doet Shakespeare een oproep aan een jongeman om een gezin te stichten en nageslacht te verwekken, want de dichter kan dan wel zijn kwaliteiten bezingen, maar zijn schoonheid en andere voortreffelijkheden hebben niet het eeuwige leven. Na deze ernstige boodschap verandert de thematiek abrupt in de romantiek van het beroemde Sonnet 18.