Spiegelen (communicatie)

Zie voor de term spiegelen in de detailhandel de pagina vakkenvullen

Spiegelen of ook wel isopraxie genaamd, is een vorm van non-verbale communicatie of lichaamstaal, die soms bewust, maar heel vaak onbewust gebeurt. Voorwaarde hiervoor is wel dat de gesprekspartners elkaar zien. Dit spiegelen kan gebeuren in de vorm van in een spiegel kijken en de bewegingen van de gesprekspartner min of meer in spiegelbeeld volgen, dus rechterbeen tegenover linkerbeen, maar het kan ook zijn dat er gespiegeld wordt met bijvoorbeeld rechterbeen over linkerbeen en de ander gebruikt precies hetzelfde been.

Volgens studies uit 1967 van de Amerikaanse emeritus psycholoog Albert Mehrabian Ph.D. wordt 55% van onze communicatie bepaald door onze lichaamstaal, 38% door de stem en intonatie en 7% door de letterlijke tekst. Hierbij dient opgemerkt te worden dat men dit niet moet generaliseren. Sindsdien zijn honderden studies gedaan naar non-verbale communicatie. Andere wetenschappers zoals David Buller, Judee Burgoon en Gill Woodall trekken de studies van Mehrabian ernstig in twijfel. Ze willen daarmee zeggen dat niet alleen hoe het wordt gezegd belangrijk is maar wel degelijk ook wát er wordt gezegd. Men kan niet zomaar op statistische cijfers afgaan van enkele onderzoeken voor wat betreft de menselijke communicatie, temeer daar communicatie sterk cultureel bepaald is en men resultaten van één land niet kan overnemen voor een ander land of cultuur.