Sprezzatura

Sprezzatura is een Italiaans begrip uit de renaissance dat lastig te vertalen is, maar in het Nederlands omschreven kan worden als "bestudeerde nonchalance", "moeiteloze gratie" of "de schijn van moeiteloosheid". In de zeventiende eeuw sprak men van "lossigheydt".^[1] Het woord verwijst naar een houding – zowel letterlijk als figuurlijk – die aangeeft dat je niet tot het gewone volk behoort, maar deel uitmaakt van een elite die weet hoe het hoort. In de kunst wordt de term gebruikt voor de losse, ogenschijnlijk geïmproviseerde schildertechniek van onder anderen Titiaan, Frans Hals, Velázquez en Rembrandt.

1. ↑ Roodenburg 2004, p. 13