Back Chelidonium majus AN عروق الصباغين Arabic عروق الصباغين ARZ Chelidonium majus AST Böyük dəmrovotu Azerbaijani Падтыннік вялікі Byelorussian Змийско мляко Bulgarian Louzaouenn-ar-plac'h-koant Breton Herba d'orenetes Catalan Chelidonium majus CEB
| Stinkende gouwe | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Chelidonium majus L. (1753) | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Stinkende gouwe op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
De stinkende gouwe (Chelidonium majus) is een algemeen voorkomende vaste plant uit de papaverfamilie (Papaveraceae), de enige in het geslacht Chelidonium. Hij heeft gele bloemen, enigszins op eikenblad gelijkende bladeren en kan circa 20 tot 80 cm hoog worden.[1] De stinkende gouwe bevat oranje-geel melksap en groeit vooral langs heggen en op ruige plaatsen. De plant wordt ook wel wrattenkruid genoemd.
De stinkende gouwe komt voor bij heggen, langs en op muren en op braakliggend terrein van het Middellandse Zeegebied tot ver in Scandinavië en in Midden- en Noord-Azië.[1]
- ↑ a b Basisgids Flora en Fauna van Nederland. Tirion (1997), p. 174. ISBN 9070099365.