Back Supermarine Spitfire Afrikaans Supermarine Spitfire AN سوبرمارين سبتفاير Arabic Supermarine Spitfire AST Supermarine Spitfire Bulgarian সুপারম্যারিন স্পিটফায়ার Bengali/Bangla Supermarine Spitfire Breton Supermarine Spitfire BS Supermarine Spitfire Catalan Supermarine Spitfire Czech
| Supermarine Spitfire | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemeen | ||||
| Rol | Jachtvliegtuig | |||
| Bemanning | 1 | |||
| Varianten | Mk.I t/m Mk. 24, Seafire, Seafang, Spiteful | |||
| Status | ||||
| Gebruik | Verenigd Koninkrijk (1938-1955) Geallieerden (1940-1945) | |||
| Afmetingen | ||||
| Lengte | 9,12 m | |||
| Hoogte | 3,86 m | |||
| Spanwijdte | 11,23 m | |||
| Vleugeloppervlak | 22,48 m² | |||
| Gewicht | ||||
| Leeggewicht | 2309 kg | |||
| Startgewicht | 3071 kg | |||
| Krachtbron | ||||
| Motor(en) | 1 × Rolls-Royce Merlin 45 supercharged V12 motor | |||
| Vermogen | 1096 kW | |||
| Prestaties | ||||
| Topsnelheid | 721 km/h | |||
| Klimsnelheid | 13,5 m/s | |||
| Vliegbereik | 1840 km | |||
| Actieradius | 760 km | |||
| Dienstplafond | 11300 m | |||
| Bewapening | ||||
| Boordgeschut | 2 × 20 mm Hispano-Suiza HS.404 kanon, 4 × 7,70 mm Browning mitrailleurs | |||
| Bommen | 110 kg divers of 1 × 230 kg | |||
| ||||
De Supermarine Spitfire was een Brits jachtvliegtuig. Het toestel werd in 1938 in productie genomen door Supermarine Division, Vickers Armstrong Ltd.. Het toestel werd gedurende de gehele Tweede Wereldoorlog ingezet door de geallieerden, voornamelijk door de RAF. Er werden in totaal 20 340 stuks gebouwd.[1] Daarnaast bestond ook nog de variant Seafire, waarvan er 2594 werden gebouwd.[1]
De Spitfire valt op door zijn stroomlijn en ellipsvormige vleugels. De versie Mk. XIV haalde een maximumsnelheid van 721 km/h op een hoogte van 8000 meter. Het vliegtuig is vooral bekend door de beslissende rol die het speelde tijdens de Slag om Engeland.
De meeste deskundigen zijn van mening dat de vliegeigenschappen van de Spitfire en zijn Duitse tegenstander, de Messerschmitt Bf 109 elkaar maar weinig ontliepen. De voordelen van de Spitfire waren de bijzondere vleugels, die een betere manoeuvreerbaarheid gaven. Ook had het toestel een groter motorvermogen en een beter zicht vanuit de cockpit. De bolvormige kap bood de mogelijkheid om zowel naar beneden als naar boven in het rond te kijken. Een aanvankelijk nadeel van de Spitfires was dat de erin toegepaste Rolls-Royce Merlin-motor ter verkrijging van een maximaal vermogen met carburateurs was uitgerust, terwijl de Messerschmitt over een injectiemotor beschikte. Door de carburateurs kon de Spitfire geen lange tijd ondersteboven vliegen of steile duiken uitvoeren, doordat bij negatieve g-krachten de motor te weinig brandstof kreeg en daardoor kon uitvallen.