Swing (jazzmuziek)

Swingmuziek, ook wel bekend als swing jazz of gewoon swing, is een vorm van jazz die in de Verenigde Staten ontstond in het begin van de jaren 1930 en zich tegen 1935 ontwikkelde tot een kenmerkende stijl. Onder impuls van bigbands zoals die van Fletcher Henderson, Count Basie en Duke Ellington werd deze muziek met haar opwindende ritmes vooral populair als dansmuziek. De bloeiperiode van de swing liep van ongeveer 1930 tot midden jaren 1940.

In de Amerikaanse traditie wordt swing meestal geassocieerd met de muziek van onder anderen Count Basie, Duke Ellington, Glenn Miller en Benny Goodman. In de Europese traditie wordt swing meestal geassocieerd met de gipsyjazzmuziek van onder anderen Django Reinhardt, Stéphane Grappelli en hun Quintette du Hot Club de France.

Enkele kenmerken van de muziek uit deze stijlperiode zijn:

• gebruik van een swingritme
• tempi vaak medium of up-tempo, met accent op de tweede en vierde tel van een vierkwartsmaat
• instrumentale solo's worden het muzikale brandpunt en vervangen de zang (die pas door Louis Armstrong weer populair is gemaakt)

Instrumentaal gezien begint men het typische jazzensemble te kristalliseren, onder andere door de volgende kenmerken:

• een stevige ritmesectie, meestal met contrabas en drums
• orkestrale rollen duidelijk verdeeld in ritmesectie, harmonische textuur en solisten
• banjo meestal vervangen door gitaar