Symfonie nr. 10 | ||||
---|---|---|---|---|
Componist | Gustav Mahler | |||
Soort compositie | Symfonie | |||
Toonsoort | Fis-majeur | |||
Compositiedatum | 1910 | |||
Première | Twee delen: 12 oktober 1924, Wenen (versie Křenek) o.l.v. Franz Schalk. 27 november 1924, Amsterdam (versie Mengelberg/Dopper) o.l.v. Willem Mengelberg. Complete symfonie: 13 augustus 1964, Londen (uitvoeringsversie Cooke) o.l.v. Berthold Goldschmidt. | |||
Duur | ca. 80 - 85 minuten | |||
Vorige werk | Symfonie nr. 9 | |||
Oeuvre | Lijst van werken | |||
|
De Tiende Symfonie in Fis-majeur is de laatste compositie waaraan de Boheems-Oostenrijkse componist Gustav Mahler is begonnen in 1910, maar die hij door zijn dood in 1911 niet kon voltooien.
Mahler had een schets gemaakt van de totale symfonie. Omdat hij nog delen van zijn 9e symfonie wilde herzien, stopte hij met het werk aan de 10e. Mahler stierf op 18 mei 1911 voordat hij de symfonie kon afmaken.
Mahler heeft het eerste deel, het Adagio vrijwel geheel kunnen orkestreren, evenals het grootste gedeelte van het tweede deel en de eerste 30 maten van het korte centrale deel Purgatorio. De rest stond al wel op papier, maar globaal genoteerd (slechts melodielijnen), met nog lang niet voldoende aanwijzingen om door een symfonieorkest te kunnen worden uitgevoerd.