Syntactische suiker

In computertalen verwijst syntactische suiker naar toevoegingen aan de syntaxis die er niet voor zijn bedoeld de mogelijkheden van de taal te vergroten, maar om het de programmeur mogelijk te maken sommige delen beknopter te kunnen programmeren. Het is duidelijk dat suiker hier in overdrachtelijke zin is bedoeld. Deze taalelementen geven een alternatieve en praktischere manier om iets te programmeren met behulp van een korte of meer bekende notatie. Deze notatie beïnvloedt de uitdrukkingskracht van de taal niet. PJ Landin is op de naam gekomen.

Syntactische suiker kan gemakkelijk worden omgeschreven naar broncode, waarin de elementen wel tot de kern van de taal behoren. Bij Landin was dat de lambdacalculus die met een paar operaties werd uitgebreid, zoals het toekennen van waarden. De programmeertalen ML en Scheme zijn later ontworpen op basis van dit principe: deze talen bevatten een aantal essentiële taalconstructies, die door middel van syntactische suiker beknopter kunnen worden geformuleerd. In de wiskunde is het een gebruikelijk principe om te beginnen met zo weinig mogelijk basiselementen en de meeste berekeningen uit te voeren in een gemakkelijkere notatie, die in die basiselementen kan worden uitgedrukt.