Tau-getal

In de getaltheorie is een -getal (uitgesproken als "tau-getal"; Eng. refactorable number) een natuurlijk getal dat deelbaar is door het aantal delers van dat getal (inclusief 1 en het getal zelf).[1]

De functie wordt meestal gebruikt om het aantal delers van een getal aan te geven.[2] De definitie kan dan daarmee geformuleerd worden als:

  • Een natuurlijk getal is een -getal, als (waarin het teken “” staat voor “is deelbaar op”).
Voorbeelden
  • De delers van het getal zijn: . Het aantal delers is , en is deelbaar op . Dus is een -getal.
  • Het getal heeft de volgende delers: . Dus: , en . Daarmee is een -getal.
  • De delers van zijn: . Dus , en is niet deelbaar op . Het getal is daarmee geen -getal.

De eerste drieëndertig getallen in de rij met -getallen zijn:[3]

Opmerking. In de wiskundige literatuur komt ook (Eng. divisor sigma 0) voor als functie die het aantal delers van een getal geeft. Dus: .[4]

  1. De , tau, is de 19e letter in het Griekse alfabet.
  2. Deze functie moet niet verward worden met de Ramanujan--functie.
  3. (en) Rij: A033950 - Refactorable numbers. Op: On-Line Encyclopedia of Integer Sequences.
  4. (en) Op Wolfram Alpha wordt bijvoorbeeld met de invoer van " tau(60) " de waarde berekend van .

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne