Thea von Harbou | ||||
---|---|---|---|---|
Thea von Harbou in 1928
| ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Thea Gabriele von Harbou | |||
Geboren | 27 december 1888 | |||
Geboorteplaats | Tauperlitz | |||
Overleden | 1 juli 1954 | |||
Overlijdensplaats | Berlijn | |||
Land | Duitse Keizerrijk | |||
Beroep | Auteur, actrice, filmregisseur | |||
Werk | ||||
Jaren actief | 1906-1954 | |||
Genre | Sciencefiction, sociaal | |||
Bekende werken | Metropolis, Frau im Mond, Spione | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
|
Thea Gabriele von Harbou (Tauperlitz, 27 december 1888 – Berlijn, 1 juli 1954) was een Duitse actrice en auteur van Pruisische adellijke afkomst. In 1905 publiceerde ze haar eerste roman in de Deutsche Roman-Zeitung. Zij begon in 1906 te werken als actrice in Düsseldorf, daarna verhuisde naar Weimar (1908), Chemnitz (1911) en Aken (1913). In Aken ontmoette ze haar eerste man, de acteur en regisseur Rudolf Klein-Rogge, met wie ze in 1914 trouwde. In 1920 schreef ze haar eerste filmscenario, Das Indische Grabmal, samen met Fritz Lang. In 1922 huwde Von Harbou Fritz Lang, nadat ze gescheiden was van Rudolf Klein-Rogge, die zou blijven optreden als acteur in hun films. Von Harbou schreef niet alleen scenario's voor Fritz Lang, maar ook voor films van Friedrich Wilhelm Murnau, Carl Theodor Dreyer en Arthur von Gerlach.
In 1927 schreef zij het scenario voor de invloedrijke film Metropolis. De film ging in januari 1927 in première in Berlijn, maar was commercieel gezien geen groot succes. Desondanks was het publiek zeer onder de indruk van de speciale effecten die gebruikt zijn in Metropolis. Voor Amerikaanse bioscopen werd het verhaal ingekort tot 80 minuten, wat inhield dat vrijwel alle controversiële scènes, zoals het verdrinken van de kinderen, ontmoetingen in nachtclubs met exotische danseressen en een scène waarin het bestaan van God ontkend wordt, werden geschrapt.
In 1931 scheidde het stel. Ze bleven samenwerkten totdat Lang emigreerde. In april 1933 was hun scheiding officieel. Een aantal van haar romans werd verfilmd.
Nadat Lang het land verlaten had, bleef Von Harbou in Duitsland werken. Ze had de regie over twee films en schreef scenario's voor films van Veit Harlan en Hans Steinhoff, die sympathiseerden met het naziregime. Na 1945 werd Thea von Harbou kort geïnterneerd en moest puinruimen. Daarna schreef zij tot haar overlijden in 1954 nasynchronisatieteksten, goedkope romannetjes en scenario's.