Het Tractaet van Vereeninge (modern Nederlands: Traktaat van Vereniging; Frans: Traité d'Union), voluit Tractaet van vereeninge, ende oprechtinge van het souvereyn congres der Vereenigde Nederlandsche Staeten, was een verdrag tijdens de Brabantse Omwenteling dat leidde tot de stichting van de Verenigde Nederlandse Staten. Deze confederale republiek bestond uit de elf opstandige Oostenrijks-Nederlandse gewesten Brabant, Vlaanderen, West-Vlaanderen, Henegouwen, Namen, Oostenrijks-Gelre, Mechelen, Doornik en het Doornikse (geteld als twee aparte staten), Limburg (met de Landen van Overmaas; maakte deel uit van de unie van 8 maart tot juli) en Luxemburg (dat het verdrag nooit ondertekende en daardoor effectief buiten de unie bleef). Het werd gesloten in de Staten-Generaal op 11 januari 1790 en werd op 20 januari door de verschillende provincies geratificeerd.[1]
- ↑ Stevens, Fred, Philippe Poirier, Peter A.J. van den Berg (2008). Constitutional Documents of Belgium, Luxembourg and the Netherlands 1789–1848. K. G. Saur Verlag, München, 33–34. ISBN 9783598440779. Geraadpleegd op 31 mei 2016.