Zie de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie.
De tweede beeldenstorm is een term die in beperkte kring wel gebruikt wordt door critici van de vergaande liturgische en architectonische vernieuwingen zoals deze tijdens en na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) plaatshadden. De term heeft geen brede ingang of erkenning verkregen.
Deze groep critici bestaat zowel uit traditionalisten als uit personen die voorstanders zijn van een nauwgezette en gematigde invoering van de besluiten van het Tweede Vaticaans Concilie. Met tweede beeldenstorm worden meestal vernieuwingen bedoeld, die verder gingen dan de concilievaders en de documenten van het Tweede Vaticaans Concilie hadden voorzien. De term is afgeleid van de eerste Beeldenstorm[1] in 1566. De term benadrukt de samenhang tussen de vernieuwingsdrang in de 16e eeuw en de vernieuwingsdrang in de 20e eeuw. Daarmee wordt ook gewezen op het, volgens deze critici, 'protestantse karakter' van de veranderingen in de katholieke geloofsopvattingen en -praktijken ten tijde van deze beeldenstormen.
- ↑ Canon van Nederland, De Beeldenstorm