Verenigde Nederlandse Staten États belgiques unis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
| ||||||
Motto Domini Est Regnum (Het Koninkrijk is van de Heer) | ||||||
Kaart | ||||||
Grondgebied van de Verenigde Nederlandse Staten (1790) | ||||||
Algemene gegevens | ||||||
Hoofdstad | Brussel | |||||
Talen | Nederlands, Frans, Waals, Picardisch | |||||
Religie(s) | Rooms-katholiek | |||||
Regering | ||||||
Regeringsvorm | Confederale republiek |
De Verenigde Nederlandse Staten of de Verenigde Belgische Staten (Frans: États-belgiques-unis) waren een confederatie van de Zuidelijke Nederlanden, die heeft bestaan van januari tot december 1790. De acht stichtende leden van deze statenbond waren Brabant, Henegouwen, Vlaanderen, West-Vlaanderen, Namen, Mechelen, Gelre, en Doornik en het Doornikse. De confederatie ontstond tijdens de Brabantse Omwenteling, een opstand tegen de Rooms-Duitse (Oostenrijkse) keizer Jozef II, en verdween weer na het Verdrag van Reichenbach en de Conventie van Den Haag (1790), tussen de toenmalige Europese grootmachten Oostenrijk, rivaal Pruisen met diens bondgenoot De Republiek der zeven Verenigde Nederlanden, en het Koninkrijk Groot-Brittannië.
Het gebied viel tussen 1789 en 1795 samen met ongeveer het westelijke en centrale deel van het huidige België. Daaraan voorafgaand kwam het overeen met het grootste gedeelte van de Oostenrijkse Nederlanden (Latijn: Belgium Austriacum), dat wil zeggen door de Oostenrijkse Habsburgers beheerste gewesten binnen het Heilige Roomse Rijk.
Het kwam eind 1790 officieel opnieuw onder keizerlijk Oostenrijks gezag, zij het dat inmiddels door Wenen was toegegeven aan alle eerder gestelde condities.
Vanaf 1795 werd het door de Franse Republiek geannexeerd en eindigde de autonomie van de verschillende gewesten.