Video Display Controller

Een Video Display Controller (VDC) is een computerchip die als hoofdcomponent dient van een video display-signaalgenerator in een computer, en dat een tv-signaal opwekt. Sommige van deze chips wekten ook een geluidssignaal op, maar dat was dan bijzaak.

Video Display Controllers werden voornamelijk gebruikt in de homecomputers van de jaren tachtig, maar werden ook in vroege spelcomputers toegepast, en zelfs nu nog wel in simpele videospellen en dergelijke.

De Video Display Controller is altijd de kern van het systeem dat een video signaal opwekt, maar wordt daarin soms ondersteund door een aantal losse andere chips, voornamelijk RAM's voor het opslaan van de videodata, maar ook ROM's met karakterfonts, en andere losse TTL-chips zoals schuifregisters, die de parallelle data uit het videogeheugen moesten omzetten in een serieel signaal dat samen met (apart opgewekte) timing signalen tot een composietvideosignaal werd samengesteld. In elk geval is het de taak van de VDC om de diverse benodigde timing signalen op te wekken, en data uit het video geheugen op de een of andere manier om te zetten in een televisiebeeld.

Meestal is de VDC-chip volkomen in het computersysteem geïntegreerd, en deelt dus wat RAM met het hoofd systeem, maar soms werkt het ook als een co-processor, en heeft een eigen CPU en RAM, onafhankelijk van de hoofd-CPU.