Vlaamse Gebarentaal | ||||
---|---|---|---|---|
Gebruikt in | Vlaanderen | |||
Gebruikers | 6000 moedertaalsprekers, 7000 andere sprekers | |||
Rang | onbekend | |||
Taalfamilie | Gebarentaal
| |||
Dialecten | vijf varianten:
| |||
Alfabet | Handalfabet Vlaamse gebarentaal | |||
Officiële status | ||||
Officieel in | Vlaanderen
| |||
Taalorganisatie | Vlaams GebarentaalCentrum | |||
Taalcodes | ||||
ISO 639-1 | - | |||
ISO 639-2 | - | |||
ISO 639-3 | vgt | |||
|
De Vlaamse Gebarentaal (roepnaam VGT) is de belangrijkste gebarentaal in Vlaanderen.
De taal is voortgekomen uit de Belgische Gebarentaal. Deze ontstond aan het einde van de achttiende en begin van de negentiende eeuw door vermenging van de Franse Gebarentaal met lokaal ontstane gebarentalen. Onder invloed van de federalisering van België splitste ze in twee variëteiten: de Vlaams-Belgische Gebarentaal en de Frans-Belgische Gebarentaal. Tijdens een congres in 1995 is beslist om de benaming Vlaams-Belgische Gebarentaal niet meer te gebruiken maar wel Vlaamse Gebarentaal.
VGT is een officieel erkende taal in Vlaanderen en de moedertaal van zo'n zesduizend Vlamingen. Daarbovenop beheersen zo'n zevenduizend Vlamingen het als een tweede taal. In Vlaanderen kan men cursussen volgen (van 20 lessen bestaande uit ongeveer 2 uur), onder leiding van Doof Vlaanderen (voormalig Federatie voor Vlaamse Dovenorganisaties (Fevlado)).
De taal kent vijf regionale dialecten, welker verspreiding ongeveer overeenkomt met de provincies van Vlaanderen. Deze dialecten verschillen hoofdzakelijk door een aantal onderling verschillende gebaren voor dezelfde woorden. Het merendeel van de gebarenschat is echter, net als de grammatica, gelijk.