Wereldkampioenschap voetbal vrouwen 2023 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
2023 FIFA Women's World Cup 2023 FIFA Wāhine O Te Ao | |||||||
![]() | |||||||
Toernooi-informatie | |||||||
Gastlanden | ![]() ![]() | ||||||
Editie | 9e | ||||||
Datum | 20 juli – 20 augustus 2023 | ||||||
Teams | 32 (van 6 confederaties) | ||||||
Stadions | 10 (in 9 gaststeden) | ||||||
Winnaar | ![]() | ||||||
Toernooistatistieken | |||||||
Wedstrijden | 64 | ||||||
Doelpunten | 164 (2,56 per wedstrijd) | ||||||
Toeschouwers | 1.978.274 (30.911 per wedstrijd) | ||||||
Topscorer(s) | ![]() (5 doelpunten) | ||||||
Beste speler | ![]() | ||||||
Beste keeper | ![]() | ||||||
Fair-Playprijs | ![]() | ||||||
Navigatie | |||||||
| |||||||
|
Het wereldkampioenschap voetbal vrouwen 2023 (Maori: 2023 FIFA Wāhine O Te Ao) was de negende editie van het wereldkampioenschap voetbal vrouwen. Er deden voor het eerst 32 teams mee, in 2019 deden er nog 24 landen mee. Het toernooi werd in Australië en Nieuw-Zeeland gehouden.[1] Spanje wist het eindtoernooi voor de eerste keer te winnen, door Engeland in de finale met 1-0 te verslaan. Zweden werd derde na een 3-0 winst tegen Australië in de troostfinale.
In juli 2019 stelde FIFA-voorzitter Gianni Infantino voor om het aantal teams uit te breiden van 24 naar 32 landen, met 2023 als mogelijke eerste editie. Op 31 juli 2019 werd bekend dat dit plan definitief wordt uitgevoerd.[2] Tevens stelde Infantino voor om het totale prijzengeld te verdubbelen.[3]
De Verenigde Staten waren tweevoudig titelverdediger na het winnen van het eindtoernooi in 2015 en 2019, maar werden in de achtste finales uitgeschakeld door Zweden.[4] Daarmee was het de eerste keer dat de Verenigde Staten niet minimaal de kwartfinales wisten te halen.[5] Tweevoudig wereldkampioen Duitsland werd voor het eerst in de historie al in de groepsfase uitgeschakeld,[6] terwijl Noorwegen, kampioen in 1995, in de achtste finale werd uitgeschakeld. Met de uitschakeling van Japan, de laatst overgebleven voormalig wereldkampioen, in de kwartfinale betekende het dat er voor het eerst sinds de eerste editie in 1991 een nieuwe kampioen was die nog nooit eerder het eindtoernooi wist te winnen. Marokko was de enige van de acht debuterende landen dat de achtste finales wist te halen. Hierin werd het door Frankrijk uitgeschakeld.