Met het begrip willekeur wordt in het Nederlandse recht een manier van handelen aangeduid die niet in lijn ligt met wettelijke voorschriften en regelgeving, met beleid of een reeks van eerdere besluiten en slechts is ingegeven door de wil van de besluitnemer.[1] Het verbod op willekeur is een rechtsbeginsel dat erop toeziet dat bevoegdheden op een behoorlijke en rechtvaardige wijze worden uitgeoefend, het beginsel komt overal in het Nederlandse recht voor.[2]