Wnt-signalering

Wnt-signalering^[1] (spreek uit: wint-signalering) omvat intracellulaire signaaltransducties die bepalend zijn voor differentiatie, proliferatie, migratie en celpolariteit tijdens de vroege embryonale ontwikkeling. De signalering is evolutionair gezien oud en is sterk geconserveerd gebleven in alle Metazoa (dieren). Wnts zijn glycoproteïnen die door cellen uitgescheiden worden en zich vervolgens als signaalmolecuul binden aan een membraanreceptor van dezelfde of een naburige cel. Binding van Wnt aan de receptor zet een signaaltransductieketen in gang, die uiteindelijk leidt tot modulatie van genexpressie.

Bij de mens bestaat het Wnt-systeem uit 19 genen, wat aangeeft dat de signaalregulatie en haar functie zeer complex zijn.^[2] Samen met een vijftiental receptoren en co-receptoren is het aantal mogelijke combinaties met negentien Wnts enorm, wat het onderzoek naar de specifieke effecten bemoeilijkt.^[3] De Wnt-eiwitten spelen een cruciale rol bij de aanleg van de lichaamsas in het vroege embryo. Ze bepalen de positionering van de ledematen in gewervelden, de vleugels in insecten en de parapodia in wormen.

1. ↑ Van Straalen, N. (2019). Wnt-signalering – betekenis en definitie, ensie.nl, geraadpleegd op 04-14-2024.
2. ↑ (en) Komiya, Yuko, Habas, Raymond (2008-04). Wnt signal transduction pathways. Organogenesis 4 (2): 68–75. ISSN:1547-6278. PMID: 19279717. PMC: PMC2634250. DOI:10.4161/org.4.2.5851.
3. ↑ van Loosdregt, Jorg, Coffer, Paul J. (15 oktober 2018). The Role of WNT Signaling in Mature T Cells: T Cell Factor Is Coming Home. Journal of Immunology (Baltimore, Md.: 1950) 201 (8): 2193–2200. ISSN:1550-6606. PMID: 30301837. DOI:10.4049/jimmunol.1800633.