Onder zwarte magie wordt een vorm van magie verstaan die gebruikmaakt van kwade krachten en gewoonlijk voor negatieve doeleinden aangewend wordt. Zwarte magie zou dan bijvoorbeeld toegepast worden om te doden, verwonden of vernielen of voor persoonlijk winstbejag[1] zonder consideratie voor mogelijk nadelige gevolgen die anderen daarvan ondervinden.
De term zwarte magie is etymologisch ontstaan uit nekromantia (Grieks voor necromantie, letterlijk: "doodswichelarij") dat abusievelijk als negromantia (letterlijk: "zwarte wichelarij") geschreven werd. Personen die magie bedrijven worden gewoonlijk magiërs, heksen of tovenaars genoemd.
De historicus Livius beschreef de executie van duizenden mensen (in 184-183 en 180-179 v.Chr.) vanwege het gebruik van veneficia, magie die bedoeld was letsel of schade toe te brengen of zelfs te doden.[2] In 81 v.Chr. werd in Rome een wet aangenomen (lex Cornelia de sicariis et veneficiis - de Wet van Sulla met betrekking tot moord, vergiftiging en kwaadaardige magie), deze wet werd al snel uitgebreid zodat ook venena eronder viel. Het Romeinse wetboek De Twaalf Tafelen (451-450 v.Chr.) bevat wetgeving tegen het uitspreken van kwaadaardige bezweringen.
Ook in de moderne tijd worden er nog heksenjachten georganiseerd tegen personen die verdacht worden van zwarte magie.[3] In 2013 werd in Indonesië gewerkt aan een wet die vervolging van heksen en tovenaars die zwarte magie gebruikten mogelijk maakte.[4]
In het Nederlandse Oudewater staat nog altijd de "Heksenwaag" waar mensen zich kunnen laten wegen (mensen die te licht wogen werden vroeger beschouwd als heks, aangezien heksen licht moesten wegen om op bezems te kunnen vliegen). Wie zich heeft laten wegen en niet te licht is bevonden krijgt hier nog steeds een weegcertificaat waarmee hij/zij gevrijwaard is van hekserij en dus ook van zwarte magie.