Eagles

Eagles
Eagles (venstre til høgre): Glenn Frey, Don Henley, Joe Walsh og Timothy B. Schmit under Long Road Out of Eden-turneen
Opphav	Los Angeles, California, United States
Aktiv	1971–80, 1994 til i dag
Sjanger	Rock
Tilknytte artistar	Linda Ronstadt J.D. Souther
Plateselskap	Asylum Geffen Polydor Lost Highway Capitol[1]
Medlemmer	Don Henley Joe Walsh Timothy B. Schmit
Siste medlemmer	Glenn Frey Bernie Leadon Randy Meisner Don Felder
Prisar	Rock and Roll Hall of Fame

The Eagles er eit USA-amerikanske rockeband som vart danna i Los Angeles i 1971 av Glenn Frey, Don Henley, Bernie Leadon og Randy Meisner. Med fem singlar på toppen av singellista i USA, seks Grammy-prisar, fem American Music Award og seks album på toppen av albumlista i USA, var the Eagles ei av dei mest suksessrike musikkgruppene i 1970-åra. Mot slutten av 1900-talet var to av albuma deira, Their Greatest Hits (1971–1975) og Hotel California, rangert blant dei 20 mestseljande albuma i USA i følgje Recording Industry Association of America. Hotel California er rangert på 37. plassen på lista til Rolling Stone over dei 500 beste albuma gjennom tidene, og bandet vart rangert på 75. plassen på lista til magasinet frå 2004 over dei 100 beste artistane gjennom tidene.^[2]

The Eagles er eit av dei mestseljande banda gjennom tidene, med meir enn 150 millionar selde plater^[3]—100 million i USA aleine- inkludert 42 millionar eksemplar av Their Greatest Hits (1971–1975) og 32 millionar eksemplar av Hotel California. Their Greatest Hits (1971–1975) vart det mestseljande albumet på 1900-talet i USA.^[4] Dei er den femte mestseljande artisten og det mestseljande bandet i amerikansk historie.

The Eagles gav ut debutalbumet sitt i 1972, som gav dei tre singlar på topp 40: «Take It Easy», «Witchy Woman» og «Peaceful Easy Feeling». Det meste albumet, Desperado (1973), var mindre suksessrikt enn det første, og nådde berre 41. plassen på listene, og ingen av singlane nådde topp 40. Men albumet inneheldt to av dei mest populære songane til bandet: «Desperado» og «Tequila Sunrise». Dei gav ut On the Border i 1974, og gitaristen Don Felder kom då med halvvegs i innspelinga av albumet. Albumet gav dei to hitsinglar: «Already Gone» og den første førsteplassen deira i USA, «Best of My Love».

Det var ikkje før i 1975 med One of These Nights at the Eagles utan tvil vart det største bandet i Amerika. Albumet inneheldt tre hitsinglar: «One of These Nights», «Lyin' Eyes» og «Take It to the Limit», der førstnemnde nådde toppen av singellista. Suksessen heldt fram og dei nådde det kommersielle høgdepunktet seint i 1976 då dei gav ut Hotel California, som selde meir enn 16 millionar eksemplar i USA aleine og meir enn 32 millionar på verdsbasis. Albumet gav dei ytterlegare to hitsinglar med «New Kid in Town» og «Hotel California». Dei gav ut det siste studioalbumet sitt på nesten 28 år i 1979 med The Long Run, med tre hitsinglar: «Heartache Tonight», «The Long Run» og «I Can't Tell You Why».

The Eagles vart oppløyst i juli 1980, men kom attende i 1994 for albumet Hell Freezes Over, som var ei blanding av konsertopptak og nye studioopptak. Dei har turnert i periodar sidan den gong og vart innlemma i Rock and Roll Hall of Fame i 1998. I 2007 gav the Eagles ut Long Road Out of Eden, det første fulle studioalbumet deira på 28 år, og det sjette som nådde toppen av albumlista. Året etter la dei ut på turné for å marknadsføre albumet. I 2013 la dei ut på den lange History of the Eagles Tour i samband med dokumentarfilmen History of the Eagles.

1. ↑ «Artists - Capitol Records». Capitol Records. Henta 24. august 2014. 
2. ↑ «100 Greatest Artists – 75 > Eagles». Rolling Stone (946). 15. april 2004. Arkivert frå originalen 20. oktober 2012. Henta 14. august 2015. 
3. ↑ Vorel, Jim (27. september 2012). «Eagles tribute band landing at Kirkland». Herald & Review. Henta 14. august 2015. 
4. ↑ Liscu, Jenny (20. januar 2000). «The Eagles: Twenty-Six Million Served». Rolling Stone.