Fridans (tysk Ausdruckstanz eller neuer Tanz, engelsk expressionist dance) er ei nemning på ein rørelse som oppstod ved hundreårsskiftet 1900 som ein protest mot konstnärlig stagnasjon innanfor klassisk ballett og mot forfall innanfor tidas kunst i allmente. Den tradisjonelle balletten blei forstått som spent, mekanisk og underlagt faste og konvensjonelle former.
Den nye dansen skulle vera friare, naturleg og mindre regelstyrt. Han var sterkt påverka av den samtidige ekspresjonismen i biletkunsten. Fridansen blomstra fram til andre verdskrigen, og forsvann deretter nesten fullstendig i Sentral-Europa.
Typisk for fridansen var dei mange solodanstilstellingane, forma av enkelte individ sin trong til å skapa og framføra sitt eige kunstverk. Koreograf og dansar var ofte ein og same person.
Terminologien er skiftande og omgrepet «fridans» kom til på midten på 1900-talet å gå opp i det breiare omgrepet moderne dans. På slutten av 1900-talet kom dette i høg grad til å gjenforeina seg og smelta ihop med den tradisjonelle balletten.