King Crimson

King Crimson
King Crimson ved Dour-festivalen i 2003
Opphav	London i England
Aktiv	1969–1974 1981–1984 1994–2009 2013–2021
Sjanger	Progressiv rock, jazz-fusion, eksperimentell rock, hardrock, new wave[1][2][3]
Tilknytte artistar	ProjeKcts, Giles, Giles, and Fripp, UK, 21st Century Schizoid Band, McDonald and Giles, Porcupine Tree, HoBoLeMa, Jakszyk, Fripp and Collins
Plateselskap	Island, Atlantic, E.G., Virgin, Warner Bros., Discipline, Caroline, Polydor
Tidlegare medlemmer	Sjå King Crimson-medlemmar

King Crimson er ei britisk rockegruppe som vart danna i 1969. Dei vert rekna som ein av grunnleggjarane av progressiv rock,^[4] og har trekt inn musikk og instrument frå mange sjangrar i løpet av karrieren sin (som jazz og folkemusikk, klassisk og eksperimentell musikk, psykedelisk rock, hard rock og heavy metal,^[5] new wave, gamelan, electronica og drum and bass). Dei har påverka mange av dagens artistar og har mange tilhengjarar, trass i lite speletid på radio og fjernsyn.^[6]

Pete Sinfield vart intervjua i musikkdokumentaren Prog Rock Britannia: An Observation in Three Suits og skildra Crimson slik: «...me hadde ein etos i Crimson...me rett og slett nekta å spele noko som høyrdest ut som ei Tin Pan Alley-plate. Om det høyrdest for populært ut, så var det ut. Då det måtte vere komplisert, det måtte vere ekspansive akkordar. Om det høyrdest for enkelt ut, så gjorde me det meir komplisert, me spelte det i 7/8 eller 5/8, berre for å tøffe oss.»^[7]

Sjølv om bandet vart skipa i England, har King Crimson hatt ei blanding av engelske og amerikanske musikarar sidan 1981. Besetninga har stadig vorte endra og 18 musikarar og to tekstforfattarar har vore innom bandet. Den einaste musikaren som har vore med heile tida er gitarist Robert Fripp, medan trommeslagar Bill Bruford var medlem frå 1972 til 1997 og gitarist Adrian Belew har vore medlem sidan 1981.

Den første besetninga av bandet hadde stor innverknad, men var kortvarig og varte berre litt over eitt år. I 1970 og 1971 var King Crimson eit ustabilt band med mange endringar og skilnader mellom det dei spelte i studio og på konsertane sine med element av jazz, funk og klassisk kammermusikk. I 1972 hadde bandet fått ei meir stabil besetning og utvikla ein stil basert på improvisasjon, blanda med hardrock, klassisk musikk, frijazz og jazz-fusion før dei vart oppløyst i 1974. Dei vart gjenforeint med ny besetning i 1981 for tre år (denne gongen påverka av new wave- og gamelan-musikk) før dei vart oppløyst på ny for kring ti år. Etter den andre gjenforeininga i 1994, har King Crimson blanda stilen sin frå 1980- og 1970-åra med påverknader frå nyare musikksjangrar som industriell rock og grunge. Bandet har halde fram å blande forskjellige element inn i musikken sin på 2000-talet med drum and bass-aktige rytmelooopar og mykje bruk av MIDI og gitar i lag.

King Crimson har stadig hatt lengre pausar, starta av Robert Fripp, og den noverande statusen deira er ukjend. Sjølv om bandet ikkje er aktivt i dag, spelar dei forskjellige bandmedlemmane i lag i prosjektet kalla «ProjeKCts»^[8]).

1. ↑ King Crimson at John McFerrin Music Reviews. "Crimson's form of prog, however, tended to incorporate heavy elements of modern classical (sometimes), avantgarde jazz (sometimes), and later heavy elements of New Wave."
2. ↑ Allmusic review of the album Discipline
3. ↑ Allmusic review of the album Beat
4. ↑ «In the Court of the Crimson King». ABC Gold & Tweed Coasts (abc.net.au). Arkivert frå originalen 27. mai 2006. Henta 9. juni 2012. 
5. ↑ Buckley 2003, s. 477, «Opening with the cataclysmic heavy-metal of "21st Century Schizoid Man", and closing with the cathedral-sized title track,»
6. ↑ Eder, Bruce. «King Crimson Biography». Allmusic. Henta 9. juni 2012. 
7. ↑ ^{7,0 7,1} Prog Rock Britannia: An Observation in Three Suits. BBC. 2. januar 2009. 
8. ↑ «Burning». Burning Shed (burningshed.com). Henta 9. juni 2012.