Let's Dance av David Bowie

Let's Dance er det 15. studioalbumet til den engelske musikaren David Bowie, utgjeve 14. april 1983 på EMI America Records. Etter utgjevinga av Scary Monsters (and Super Creeps) (1980) dreiv Bowie ei tid på med ulike musikalske samarbeid og filmjobbar. På denne tida drog han òg frå RCA Records fordi han var misnøgd med selskapet. Etter at han signerte for EMI America seint i 1982, ønskte Bowie å starte med blanke ark og Nile Rodgers frå rock/disco-bandet Chic vart vald ut som medprodusent for det neste albumet.

Albumet vart spelt inn i desember 1982 i Power Station i New York City. Alle musikarane på innspelinga var nye for Bowie, inkludert den då ukjende Texas blues-gitaristen Stevie Ray Vaughan på sologitar. For første gongen på plate, spelte ikkje Bowie nokre instrument på albumet, og berre song. Musikalsk er Let's Dance blitt skildra som eit post-disco-album med element av dance-rock, dance-pop og new wave. Det inneheld tre coversongar: Iggy Pop sin «China Girl», som Bowie og Pop spelte inn i lag for Pop-albumet The Idiot (1977), Metro sin «Criminal World» og ein ny versjon av «Cat People (Putting Out Fire)», opphavleg spelt inn av Bowie og Giorgio Moroder i 1982 for filmen med same namn.

Let's Dance vart ein massiv salssuksess og gjekk til topps i mange land, og gjorde Bowie til ei stor superstjerne. Det er framleis det bestseljande albumet til Bowie. Dei fire singlane frå albumet, inkludert tittelsporet, selde òg alle godt. Men albumet fek middels kritikk frå kritikarane, som hadde ulike meiningar om det kunstnariske innhaldet. Det vart laga musikkvideoar for tittelsporet og «China Girl», som vart mykje spelte på MTV. Albumet vart marknadsført av Serious Moonlight-turneen, der gitaristane Carlos Alomar og Earl Slick kom attende.

Trass i den massive suksessen til albumet, var Let's Dance starten på ein mindre kreativ periode for Bowie. Han følte at han måtte hengi musikken sin til sitt nyerverva publikum, som førte til at oppfølgjarane Tonight (1984) og Never Let Me Down (1987) vart slakta av kritikarane. Han reflekterte sidan dårleg på perioden som byrja med Let's Dance, og kalla det «Phil Collins-åra» hans. Albumet vart ommastra i 2018 og teken med i plateboksen Loving the Alien (1983–1988).