Linux-lydsystem er eit samleomgrep som syner til programvare som realiserer funsksjonalitet for handsaming av digital lyd i Linux. Denne infrastrukturen femnar om lågnivåmodular som drivarar, lydmiksar/tenarar og grensesnitt mellom desse. Brukarprogram, som lydavspelarar, lydarbeidsstasjonar, syntisiserar og så vidare, har ulik funksjonalitet og vert ikkje rekna som infrastruktur. Lydsystemet er med andre ord programvara som ligg under brukarprogramma og som utfører oppgåver for brukarprogram, koordinerer I/O til frå lydkort og så vidare.
Lydsystemet utfører dei same oppgåvene uavhengig av kva brukarprogram som køyrer. Ved å plassera felles kode i eigne modular treng ein ikkje å inkludera denne koden i alle brukarprogramma. Dette sparar arbeid og gjer det lettare å utvikla nye brukarprogram. Denne infrastrukturen tek seg òg av oppgåver som synkronisering og gjer at ulike brukarprogram kan samarbeida.
Det er likevel fleire måtar brukarprogram kan gjera bruk av denne infrastrukturen. Den mest direkte måten er å kommunisera direkte med ALSA, men dei fleste Linix-distribusjonane er konfigurerte slik at lydtraumar frå ulike brukarprogram går via Phonon/Xine/GStreamer/PulseAudio, eller liknande. Desse automatiserer miksing av fleire lydtsraumar, slik at brukaren ikkje treng å bry seg med, eller kjenna til korleis dette vert utført. Profesjonelle brukarar, som er meir kunnige, gjer som oftast bruk av programvare som kommuniserer med JACK, som gjev dei høve til å styra lydstraumar gjennom dei modulane dei ynskjer å bruka.