Magnetitt

Magnetitt
Magnetitt og pyritt frå Piemonte i Italia
Generelt
Kategori	Oksydmineral Spinellgruppa Spinel structural group
Kjemisk formel	jern(II,III) oksyd, Fe2+Fe3+2O4
Strunz-klassifisering	04.BB.05
Krystallsymmetri	Isometrisk 4/m 3 2/m
Einingscelle	a = 8,397 Å; Z=8
Identifikasjon
Farge	Svart, grå med brunaktig tone i reflektert sollys
Krystallform	Åttesidig, fine korna til massiv
Krystallsystem	Isometrisk heksotahedral
Tvilling	på {Ill} som både tvilling og komposisjonsplan, spinell-lova som kontakttvillingar
Kløyv	Utydeleg, deling på {Ill}, særs god
Brot	Ujamn
Fastleik	Sprø
Mohs hardleiksskala	5,5–6,5
Glans	Metallisk
Strekfarge	Svart[1]
Transparens	Ugjennomsiktig
Spesifikk vekt	5,17–5,18
Oppløyselegheit	Løyser seg sakte opp i saltsyre
Kjelder	[2][3][4][5][6]

Magnetitt eller magnetjernstein er eit mineral som består av jernoksid, Fe₃O₄, med 72 % jarn. Det er svart og metallisk, tungt og sterkt magnetisk. Det krystalliserer kubisk med spinell-struktur. Finst utbreitt i små mengder (aksessorisk) i ei rekkje bergartar og er til dels anrika i sandavleiringar. I større førekomstar utgjer det ein svært viktig jernmalm. Kirunamalmane er magnetittmalmar som er danna magmatisk.

Av norske jernmalmførekomstar har Sør-Varanger og Fosdalen magnetittmalmar, medan Rana og Søftestad har ei blanding av magnetitt og hematitt. Magnetitt finst òg på skarnførekomstar ved Arendal og i Oslofeltet.

1. ↑ Identifying Magnetite by Streak
2. ↑ Handbook of Mineralogi (PDF), arkivert frå originalen (PDF) 24. september 2015, henta 4. august 2014 
3. ↑ Mindat.org Mindat.org
4. ↑ Webmineral data
5. ↑ Hurlbut, Cornelius S.; Klein, Cornelis (1985). Manual of Mineralogy (20. utg.). Wiley. ISBN 0-471-80580-7. 
6. ↑ Torgeir T. Garmo 1989, Norsk steinbok norske mineral og bergartar 2. utgåva, sid 64, Universitetsforlaget, ISBN 82-00-18125-1