Never Let Me Down

Never Let Me Down er det 17. studioalbumet til den engelske musikaren David Bowie, utgjeve 20. april 1987 på EMI America Records. Etter ei rekkje ulike prosjekt, håpte Bowie å lage den neste plata annleis etter det skuffande Tonight (1984). Albumet skulle vere grunnlaget for ein teatralsk verdsturné, og vart spelt inn Mountain Studios i Montreux i Sveits og Power Station i New York City siste halvdel av 1986 til tidleg i 1987. Det vart produsert i lag med David Richards og det var første gongen sidan Scary Monsters (and Super Creeps) i 1980 at Bowie spelte instrument i tillegg til å syngje. Musikalsk er Never Let Me Down har blitt skildra som poprock og kunstrock. Bowie sjølv rekna plata som eit steg attende til rock and roll. Plateomslaget syner Bowie omgjeve av ulike element frå songane.

Albumet kom ut med ulik lengd på vinyl og CD og selde godt med ein sjetteplass på albumlista i Storbritannia. Det vart gjeve ut tre singlar, «Day-In Day-Out», «Time Will Crawl» og «Never Let Me Down», som alle gjekk inn på britisk Topp 40. Trass i salssuksessen fekk albumet dårleg kritikk av både fans og kritikarar, særskild produksjonen på plata. Bowie marknadsførte albumet med Glass Spider-turneen, kalla opp etter ein av songane, ein verdsturné som på det punktet var den største, mest teatralske og omfattande turneen han hadde gjennomført i karrieren. Turneen vart ein stor salssuksess, men vart slakta av kritikarane. Den harde kritikken var faktorar som gjorde at Bowie byrja å sjå seg om etter nye måtar å motivere seg sjølv kreativt og fekk han til å skipe rockebandet Tin Machine i 1989. Han gav ikkje ut eit nytt soloalbum før Black Tie White Noise i 1993.

I seinare år har Never Let Me Down generelt blitt rekna som ei av dei svakaste platene til Bowie. Ein av songane, «Too Dizzy», er blitt sletta frå seinare nyutgjevingar fordi Bowie mislikte songen. Medan han levde var Bowie sjølv kritisk til Never Let Me Down, og distanserte seg sjølv frå arrangementet og produksjonen av det ferdige albumet. Han sa fleire gonger at han ønskte å spele inn albumet på nytt, og miksa til slutt «Time Will Crawl» på ny for samleplata iSelect (2008). Mario J. McNulty miksa songen og fullførte ideen til Bowie om å gjenskape heile albumet i 2018. Denne kom ut som ein del av plateboksen Loving the Alien (1983–1988), kalla Never Let Me Down 2018 med ny produksjon og instrumentering over den originale vokalen til Bowie. Kritikarane meinte den nye versjonen var ei forbetring.

1. ↑ Pegg 2016, s. 408–409.