Ved Rundarne (i moderne rettskriving kjent som «Ved Rondane») er eit dikt av Aasmund Olavsson Vinje frå 1861[1]. Diktet er ein del av tekstsamlinga Ferdaminne fraa Sumaren 1860. Det blei tonesett av Edvard Grieg i 1870-åra. Melodien frå hans Opus 33/9 har gjort Ved Rondane til eit av dei best kjende norske dikta.
Etter det Vinje skreiv i Ferdaminni vart diktet til på fjellet mellom Storelvdal og Sollia. Han gjekk opp lia og over fjellet frå Koppang , om Trønnesgammalsætra, til Helaksætra. På turen over fjellet såg han Høgronden, og andre toppar, lang borte.[2] Denne turen gjekk han 22. juli 1860. Han var på veg til Trondheim i høve kroninga av kong Karl IV. Denne fjellferda var den første Vinje hadde etter han reiste frå Telemark. Trønnesgammalsetra og Høgronden minte han om Finnebustølen heime i Telemark og Gaustadtoppen som han der kunne sjå langt borte
Vinje har sjølv kalla dette diktet for «etterdikting». Mogelege dikt han då kan ha hatt som førebilete er Zueignung av Goethe, og Fritjof på sin Faders Hög, frå Fritjofs saga av Esaias Tegnér.[3]
Originalversjonen frå 1861:
- ↑ snl.no Aasmund Olavsson Vinje
- ↑ Midttun 1972 s.248
- ↑ Midttun 1963 s.108-111