Blacasset

Blacasset o Blachasset^{[Nòta 1]} (en occitan ancian: Blacasset, Blacassetz, Blacssetz, o Blachessetz; fl. 1233-1242^[1] – † v. 1300), escaissat Blacàs, èra un trobador provençau de l'ostau de Blacàs, senhors d'Aups, dins lo Sant Empèri. Èra probablament un filh dau trobador Blacàs, coma pretend sa vida, maugrat qu'aquò siá mes en dobte.^[1][2] Èra egalament alunhat de Carles Ier de Nàpols e de Raimon Berenguier IV de Provença.^[2] Segon sa vida, èra coma son paire en tèrmes de meriti, de bonas accions e de munificéncia, e aviá egalament la reputacion d'èsser un bon galant.^[2]

Blacasset es un diminutiu dau nom de son paire (en latin: Blacacius). Un document de 1238 (dos ans après la mòrt de son paire) menciona tres filhs de l'ainat Blacàs, dont dos s'apelavan Blacacius.^[1] Blacasset èra pas un trobador professionau, mas, coma son paire, un amator.^[1] Onze de seis òbras subrevivon, tres sirventés, quatre cançons e quatre coblas, inclusent un cançon a una sola estròfa amb una melodia en fa major, Ben volgra quem venques merces.^[1] Aquela cançon es estada annexada a un manuscrit dau cançonier dau rei de Teobaud Ier de Navarra a la debuta dau sègle xiv.^[3] Demest seis autras òbras figuran:

• A Lunel lutz una luna luzens, un tençon amb Guilhèm de Montanhagòl dins l'estil trobar clus a prepaus d'una dòna, Guiza (Gauzeranda) de Lunèl
• Lo bels douz temps mi platz, un sirventés qu'escriguèt per lo conte de Proensa (comte de Provença)^[4]
• De guerra fi desiros^[4]
• Mos voler es quez eu m' eslanz^[4]

Error de citacion : La balisa <ref> existís per un grop nomenat « Nòta », mas cap de balisa <references group="Nòta"/> correspondenta pas trobada

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2 1,3} et ^1,4 Aubrey, 23.
2. ↑ ^{2,0 2,1} et ^2,2 Egan, 23.
3. ↑ Aubrey, 232. This is known as troubadour manuscript W or trouvère manuscript M.
4. ↑ ^{4,0 4,1} et ^4,2 Bertoni, 128. Found in the chansonnier of Bernart Amoros.