Fenomenologia

Etimologicament fenomenologia vòl dire sciéncia dels fenomèns. Lo mot foguèt utilisat per qualques autors dels sègles XVIII e XIX (Hegel, Fenomenologia de l'Esperit).

Mas los succès dins l'usatge del mot se deu a l'escòla de fenomenologia que la volontat èra de sistematisar l'estudi e l'analisa de las estructuras dels actes de la consciéncia ^[1]

Fondada al començament del sègle XX per Edmund Husserl, la fenomenologia s'espandèt per un cercle de disciples dins las universitats de Göttingen e Munic en Alemanha (Edith Stein, Martin Heidegger, Max Scheler, Nicolai Hartmann), e lèu se propaga, en particular en França (mercés a la traduccions e trabalh d'Emmanuel Levinas, de Jean-Paul Sartre, de Maurice Merleau-Ponty e de Paul Ricoeur) e als Etats Unis d'America (Alfred Schütz e Eric Voegelin), sovent amb alunhament critica al respècte als primièrs trabalh d'Husserl, mas sens jamai que siá abandonada sa volontat fondamentala de demorar cap a l'experiéncia viscuda.

1. ↑ (fr) E. Husserl, Ideen I, 1913, §50 ; trad. fr. P. Ricoeur : Idées directrices pour une phénoménologie, Paris, Gallimard, "Tel", 1950, p. 164.