(134340) Pluton

(134340) Pluton

Zdjęcie kompozytowe wykonane przez sondę New Horizons 14 lipca 2015 roku
Odkrywca	Clyde Tombaugh
Data odkrycia	18 lutego 1930
Numer kolejny	134340
Charakterystyka orbity (2016-07-19)
Przynależność obiektu	Pas Kuipera, obiekt transneptunowy, plutonek
Półoś wielka	39,5886[1] au
Mimośród	0,2518[1]
Peryhelium	29,6187[1] au
Aphelium	49,5585[1] au
Długość węzła wstępującego	110,2924[1]°
Argument perycentrum	113,7090[1]°
Anomalia średnia	38,6837[1]°
Okres obiegu wokół Słońca	247 lat 34[1] dni
Średnia prędkość	4,67[2] km/s
Inklinacja	17,15[1]°
Charakterystyka fizyczna
Średnica	2376[3][2] km
Masa	1,303×1022[2] kg
Średnia gęstość	1,854[2] g/cm3
Okres obrotu	153,2935[1] h
Albedo	0,52[2]
Jasność absolutna	-0,48[1]m
Średnia temperatura powierzchni	24 – 38[2] K
Satelity naturalne	5[2]
Multimedia w Wikimedia Commons

Pluton (oznaczenie oficjalne: (134340) Pluton; symbole: ^[4] i ^[5]) – planeta karłowata, plutoid, najjaśniejszy obiekt Pasa Kuipera. Został odkryty w 1930 roku przez amerykańskiego astronoma Clyde’a Tombaugha. Od odkrycia do 2006 roku Pluton oficjalnie był uznawany za dziewiątą planetę Układu Słonecznego. 24 sierpnia 2006 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna odebrała Plutonowi status planety, co oznacza, że Układ Słoneczny składa się z 8 planet^[6].

Pluton należy do szerszej grupy obiektów transneptunowych. Płaszczyzna, po której się porusza, jest mocno nachylona do płaszczyzny ekliptyki, z silnie ekscentryczną orbitą, która częściowo przebiega bliżej Słońca niż orbita Neptuna. Plutona obiega co najmniej pięć księżyców, z których jeden, Charon, ma tylko o połowę mniejszą średnicę od niego^[7].

Średnia odległość Plutona od Słońca wynosi 39,5886 jednostek astronomicznych au^[1]. Czas trwania jednego obrotu wokół osi to 153,29 ziemskich godzin^[1].