7 Dywizja Piechoty (II RP)

Ten artykuł dotyczy 7 Dywizji Piechoty okresu II RP. Zobacz też: 7 Dywizja Piechoty – inne dywizje piechoty o numerze 7.

7 Dywizja Piechoty

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	14 maja 1919[1]
Rozformowanie	1939
Dowódcy
Pierwszy	gen. ppor. Adam Mokrzecki
Ostatni	gen. bryg. Janusz Gąsiorowski
Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Horbulewem (15 VI 1920) bitwa pod Łopatyczami (28 VI 1920) bitwa pod Dorohuskiem (6-8 VIII 1920) bitwa pod Chełmem (11-18 VIII 1920) bitwa pod Dubienką (14-31 VIII1920) kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja	Częstochowa[2]
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	3 Armia Armia Kraków
Skład	25 pułk piechoty 27 pułk piechoty 74 pułk piechoty 7 pułk artylerii lekkiej
Multimedia w Wikimedia Commons

7 Dywizja Piechoty (7 DP) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego okresu II Rzeczypospolitej.

Dywizja została sformowana na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 8078/I z 9 maja 1919^[3]. W okresie międzywojennym dowództwo 7 DP stacjonowało w Częstochowie. W jej skład w 1923 wchodziły: 25 pp, 27 pp i 74 pułk piechoty^[4].
W czasie kampanii wrześniowej dywizja walczyła w składzie Armii „Kraków”. Od 1 września broniła rejonu Częstochowy; 3 września została okrążona i zniszczona w rejonie Złotego Potoku i Janowa. Część 25. i 27 pułku piechoty walczyła pod Rudą Maleniecką i Szydłowcem. Batalion 74 pułku piechoty został rozbity pod Ciepielowem^[5].