7th Tour of a 7th Tour

Seventh Tour of a Seventh Tour – siódma światowa trasa koncertowa brytyjskiej formacji heavymetalowej Iron Maiden. Tournee trwało od 28 kwietnia do 12 grudnia 1988 roku i objęło 21 państw. Grupa promowała wówczas swój siódmy album studyjny Seventh Son of a Seventh Son, po raz pierwszy grając w takich krajach, jak Czechosłowacja czy Grecja. Było to ostatnie światowe tournee, w którym uczestniczył gitarzysta Adrian Smith, aż do ponownego zasilenia szeregów grupy w lutym 1999 roku^[1]. Była również pierwszą trasą, w ramach której zespół korzystał z usług Michaela Kenneya (techniczny Steve’a Harrisa) jako keyboardzisty^[2].

60 koncertów w Ameryce Północnej odbywało się w wielkich arenach (po raz pierwszy w hali LA Forum), stadionach sportowych i na dwudziestotysięcznych amfiteatrach. Jako zespół supportujący wystąpili, zdobywający właśnie międzynarodową sławę Guns N’ Roses^[3]. W Europie Iron Maiden zagrali m.in. cykl koncertów w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Francji, Włoszech, Holandii, Grecji, Szwajcarii, Hiszpanii, Czechosłowacji, na Węgrzech w roli gwiazdy objazdowego festiwalu „Monsters of Rock 1988”, podczas których frekwencja sięgała od 20 do ponad 100 tys. osób. Brytyjczyków poprzedzały takie tuzy, jak Kiss, David Lee Roth, Megadeth, Metallica, Anthrax, Guns N’ Roses, Trust oraz Helloween. Szacuje się, iż czternaście spektakli festiwalowych zobaczyło wówczas 750 tys. widzów^[4].

Punktem kulminacyjnym trasy okazał się występ Iron Maiden w roli gwiazdy „Monsters of Rock” w Donington Park, 20 sierpnia 1988 roli. Zagrali wówczas dla najliczniejszego audytorium w historii imprezy, szacowanego na co najmniej 107 tys. widzów^[5]. Grupa wykorzystała podówczas najpotężniejszą aparaturę nagłaśniającą świata, generującą ponad pół miliona mocy znamionowej na kanał oraz dźwięk o natężeniu 125 dB. Do jej przewiezienia potrzebnych było szesnaście TIRów. Fakt ten doczekał się wpisu do „Księgi Rekordów Guinnessa” w 1990 r.^[6]

Na sukcesie imprezy cieniem położył się przykry wypadek, kiedy to w panującym ścisku poniosło śmierć dwóch kilkunastoletnich fanów, zaś jeden z poważnie rannych – Gary Dobson, został wybudzony z dwumiesięcznej śpiączki za pomocą muzyki Iron Maiden^[7]. Trasa brytyjska trwała do grudnia 1988 roku i objęła również szereg koncertów w zamkniętych obiektach oraz kolejny objazd Wielkiej Brytanii, podczas którego kilkanaście koncertów (z czego aż sześć w Londynie) grupy, zobaczyło ponad 120 tys. widzów^[8].

Iron Maiden dali dwa wyprzedane występy w NEC Arena w Birmingham, które zostały w całości zarejestrowane na potrzeby opublikowania kolejnego VHS oraz albumu koncertowego, podsumowującego trasę. Pełnowymiarowa wersja audiowizualna owego zapisu została opublikowana ćwierć wieku później jako Maiden England ’88^[9]. Trasa oryginalnie zatytułowana „7th Tour of a 7th Tour”, po raz kolejny udowadniała, że formacja zasłużyła na miano „Największego Zespołu Metalowego Świata”. Po raz pierwszy w historii grupy średnia widzów zgromadzonych na każdym z koncertów, przekroczyła wartość 25 tys. Iron Maiden tym razem zagrali tylko 103 koncerty, które zobaczyło 2,8 mln osób w Ameryce Północnej oraz Europie^[10].